Θριαμβευτές μιας ακόμα διοργάνωσης που θα ξεχαστεί σύντομα στο πέρασμα του χρόνου, ήταν οι Πορτογάλοι.
Μετά την κατάκτηση του Euro 2016 η Πορτογαλία επανέρχεται στην κορυφή της ευρώπης, αυτή τη φορά μέσω της πιο γνωστής διοργάνωσης τραγουδιού, της Eurovision.
Η Πορτογαλία δεν είχε νικήσει ποτέ το διαγωνισμό της Eurovision μέχρι τώρα, όπως δεν είχε κατακτήσει και ποτέ το Euro πριν το 2016, όμως ξαφνικά η χώρα τους έγινε το τελευταίο χρονικό διάστημα πιο δημοφιλής από ποτέ.
Αν κοιτάξει κάποιος πιο προσεκτικά τις επιτυχίες αυτές ωστόσο και τον τρόπο με τον οποίο ήρθαν, θα δει πως οι εν λόγω νίκες επισκιάστηκαν εν πολλοίς από το γεγονός πως αμφότερες οι διοργανώσεις, ήταν κατά γενική ομολογία ότι χειρότερο έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια σε ποιοτικό επίπεδο.
Ξεκινάμε από το Euro και τον τρόπο που άρχισε αλλά και τελείωσε...
Η Ευρωπαϊκή διοργάνωση ποδοσφαίρου έλαβε χώρα στη Γαλλία. Αμαυρώθηκε από το ξεκίνημά της από τα ουκ ολίγα επεισόδια μεταξύ των οπαδών. Διοργανώθηκε υπό τον συνεχή φόβο ενός τρομακρατικού χτυπήματος και... σαν θέαμα δεν πρόσφερε και κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να θυμόμαστε στο πέρασμα του χρόνου.
Εκεί ξεχώρισε η Πορτογαλία, που με ένα ξεκάθαρα αμυντικό πλάνο και μπόλικη δόση τύχης σήκωσε εν τέλει το τρόπαιο.
Ο τεχνικός του Κριστιάνο Ρονάλντο και της παρέας του Φερνάντο Σάντος, προσηλωμένος στη γνωστή τακτική που ακολουθεί εδώ και χρόνια -γνωστή από το πέρασμά του από την Ελλάδα- της άμυνας και της επικράτησης έστω και με «μισό μηδέν»... ακολούθησε το πλάνο που υπήρξε σχεδιασμός και για πολλές από τις υπόλοιπες ομάδες που αγωνίστηκαν στα γήπεδα της Γαλλίας.
Ήταν κατά γενική ομολογία το χειρότερο Euro που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Με μπόλικη δόση τακτικής, που δεν έδωσε την ευκαιρία στους παίκτες να αναδείξουν στο έπακρο τις ικανότητές τους, που δεν μας «χάρισε» πολλά όμορφα γκολ, που δεν έδωσε μας έδωσε δυνατές συγκινήσεις.
Κρίθηκε μάλιστα από ένα γκολ ενός «άγνωστου» ποδοσφαιριστή, σε σχέση με όσους παίκτες αγωνίστηκαν στον τελικό μεταξύ Γαλλίας και Πορτογαλίας.
Κάτι αντίστοιχο είδαμε και στην Ουκρανία όπου έλαβε χώρα η διαξαγωγή της Eurovision 2017 το περασμένο Σάββατο...
Ανάμεσα σε πολλά «άχρωμα» τραγούδια που δεν εντυπωσίασαν, τόσο από άποψη σκηνικής παρουσίας όσο και από άποψη ερμηνείας, η Πορτογαλία φάνταζε ως το απόλυτο φαβορί για την... «κούπα».
Ήταν ίσως η πρώτη Eurovison που έυκολα θα ξεχαστεί τόσο εύκολα... Ήδη δύο μόλις μέρες μετά την ολοκλήρωρή της, δε βλέπουμε κανένα τραγούδι από αυτά που διαγωνίστηκαν, να έχει ποσταρίσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δε βλέπουμε τη «θεοποίηση» κανενός τραγουδιστή (εκτός του Πορτογάλου), όπως ουκ ολίγες φορές είχε συμβεί κατά το παρελθόν.
Δεν είχε ερμηνείες ανάνολες με του Alexander Rybak, ενώ πολύ δύσκολα κάποιο από τα τραγούδια που παρουσιάστηκαν θα αποτελέσει το επόμενο hit του καλοκαιριού, όπως το «Baila el Chiki Chiki» των Ισπανών...
Προσωπικά έχοντας «ολοκληρωθεί ποδοσφαιρικά» το Σάββατο (13/5), καθώς παρακολούθησα το Λειψία- Μπάγερν των 9 γκολ και της ανεπανάληπτης ανατροπής, ήμουν από αυτούς που βρέθηκαν με την παρέα τους μπροστά από την τηλεόραση, για να παρακολουθήσουν τη Eurovision.
Από την αρχή μέχρι και το τέλος, η αλήθεια είναι πως το «κλίμα» δεν ήταν ανάλογο με τις προηγούμενες χρονιές που υπήρχε πάντα το τραγούδι που θα σε «ξεσηκώσει», που θα σε κάνει να γελάσεις με τη σκηνική παρουσία, η που έστω να πεις «ναι, αυτό θα ψηφίσω». Η κόρνα από τον ντελιβερά περίπου στη μέση της εκδήλωσης τραγουδιού, ήταν ο μοναδικός λόγος πανηγυρισμών που θυμάμαι από το προχθεσινό βράδυ...
Ο Πορτογάλος Salvador Sobral έμοιαζε μετά την ολοκλήρωρη όλων των τραγουδιών το αδιαφιλονίκητο φαβορί, συγκίνησε άπαντες με την ερμηνεία του παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει και έστειλε ένα αισιόδοξο μήνυμα μέσω τους τραγουδιού του, που στάθηκε ικανό ώστε να συλλέξει τους πόντους της νίκης.
Γεγονός είναι πάντως, παρά το ότι ήταν η πρώτη φορά που είδαμε κάτι τόσο όμορφο μέσω της Eurovision, πως η Πορτογαλία αναδείχθηκε νικήτρια ενός «ανάλατου», «άχρωμου» διαγωνισμού.
Τόσο στο Euro, όσο και στη Eurovision παρακολουθήσαμε κατά γενική ομολογία και σύμφωνα με τον απόηχο αμφότερων των διοργανώσεων, ότι χειρότερο έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια.
Οι Πορτογάλοι επιβεβαίωσαν τον «ελληνική παράδοση» που θέλει μια χώρα μετά την κατάκτηση ενός Euro να έρχεται και αυτή της Eurovision. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και μπράβο τους, διότι μόνο εύκολο δεν είναι κάτι τέτοιο. Δε μπορούμε ωστόσο να μην τονίσουμε πως αυτό το πέτυχαν, σε δύο διοργανώσεις που θα ξεχαστούν πολύ εύκολα στο πέρασμα του χρόνου...
Μ.Ι.