Το παιχνίδι το φοβόντουσαν πολλοί. Μέσα σε αυτούς κι εγώ. Με είχε πιάσει μια μάλλον αδικαιολόγητη απαισιοδοξία, με αφορμή την απογοητευτική πρεμιέρα με το Βύζαντα. Η Βέροια είχε τρία στα τρία με ικανοποιητική παρουσία, η ΑΕΛ πήγαινε αγχωμένη για το "πρέπει" του θετικού αποτελέσματος, της νίκης δηλαδή και η αγωνιστική απραξία θα φαίνεται καθαρά, μέχρι τουλάχιστον οι αγωνιστικές να προχωρήσουν λίγο ακόμα.
Οι παίκτες του Chrisμε διέψευσαν από τη σέντρα κιόλας. Μπορεί η Βέροια να μπήκε πιο δυνατά στον αγωνιστικό χώρο, αλλά όσο ο χρόνος έτρεχε η ΑΕΛ κέρδιζε έδαφος και ο όποιος φόβος έφυγε με την προβολή του Κολοβέτσιου. Από εκεί και πέρα, όπως ήταν φυσικό, η ανωτερότητα των "βυσσινί" φάνηκε ξεκάθαρα, ο Νεμπεγλέρας "έκοβε και έραβε" στο κέντρο (η απουσία του στα επόμενα παιχνίδια είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα φανεί), ο Joel για να παίρνει ευκαιρία από τον αυστηρό Ουαλό σημαίνει ότι έβαλε μυαλό, ο Παπαγεωργίου είναι το μπακ που ψάχναμε απεγνωσμένα στη μετά Γκαλίτσιου εποχή, ο Cesinha από ό,τι έδειξε και στα φιλικά θα είναι ένας από τους ηγέτες της φετινής χρονιάς και η επιβεβαίωση ήρθε με το 0-3. Χωρίς την τέλεια εμφάνιση, χωρίς ουσιαστικά να ιδρώσουμε, πήραμε τους τρεις βαθμούς και κοιτάμε τη συνέχεια. Αυτή είναι η ΑΕΛ που θέλουμε, αυτή είναι η ΑΕΛ που ξέρουμε. Ειδικά σε αυτήν την κατηγορία, οφείλουμε να αποδείξουμε σε όλους και πρωτίστως στους εαυτούς μας ότι δεν έχουμε καμία σχέση με καμιά Βέροια, με κανέναν Πιερικό, με καμιά Παναχαϊκή, αλλά με αποτελέσματα εντός γηπέδου και όχι μόνο στα λόγια και σε άσκοπες ιστορικές αναφορές καφενειακού τύπου στο όντως ενδοξότατο παρελθόν της ομάδας. Η ΑΕΛ οφείλει να παίρνει τα αποτελέσματα πολύ πριν κοιτάξει καν το πρόγραμμα. Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη και τρανότερη απόδειξη ότι δεν ανήκουμε εκεί που είμαστε. "Είμαστε η ΑΕΛ και είμαστε περαστικοί...", όπως ολόσωστα ο σύνδεσμος Monsters ανέφερε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του.
Για το παιχνίδι με τον άσημο Ρούβα (μια κουβέντα με τον εμπνευστή του ονόματος του σωματείου θα μου την έλυνε την απορία!) δε μπορούν να ειπωθούν και πολλά.
Ο προπονητής δοκίμασε πολλούς παίκτες που δεν υπολογίζονται για βασικοί και έβγαλε πολλά συμπεράσματα. Επιβεβλημένη νίκη, πενιχρό το σκορ, όχι η αναμενόμενη εμφάνιση, αλλά λίγοι μετά από χρόνια θα θυμούνται ότι η ΑΕΛ στις 23 του Νοέμβρη του 2000 και έντεκα, έπαιξε για το κύπελλο με κάποια ομάδα που έγινε ΠΑΕ πριν μερικούς μήνες! Το μόνο που απομένει είναι ψυχολογική και αγωνιστική ετοιμότητα αρχικά για το αμέσως επόμενο παιχνίδι με τον Πιερικό και στη συνέχεια για το "βαρύ" πρόγραμμα που περιμένει την ΑΕΛ, με παιχνίδια διπλά μέσα σε μια εβδομάδα. Οι μέρες που η φυσική κατάσταση της ομάδας θα γράψει το πρώτο της διαγώνισμα, κοντοζυγώνουν...
Του Παύλου Μόκκα