Πνίγηκε! Την έπνιξε! Κόλλησε στο βούρκο! Πόσους τίτλους μπορείς να γράψεις για την ήττα της ΑΕΛ στην Κομοτηνή; Πάρα πολλούς! Απλά τα πράγματα παιδιά… Ήταν χειρότερη και έχασε. Ήταν για ακόμα μια φορά κακή η ΑΕΛ και δίκαια έχασε. Πολύ καλύτερος ο Πανθρακικός και μην ακούω βλακείες για κακό γήπεδο κλπ κλπ. Στο ίδιο γήπεδο έπαιζαν και αυτοί αλλά κάνανε ευκαιρίες πολλές στο 2ο ημίχρονο. Το έβλεπες, ότι το γκολ έρχεται… Το ένιωθες ότι κάτι δεν πάει καλά.
Τι ευθύνες να ρίξεις και σε ποιον; Στον Μπάντοβιτς; Άντε να ρίξεις ευθύνες στον Μπάντοβιτς που δεν έχει δώσει το στίγμα του σε 1(!) εβδομάδα… Πλάκα κάνουμε τώρα; Σε ποιον να ρίξεις ευθύνες; Στους παίχτες; Μπορεί ναι. Άλλα πόσο καιρό έχουν να δουν ζεστό παραδάκι και αυτοί; Δε θα τους δικαιολογήσω προσωπικά γιατί έχουμε δει ομάδες και ομάδες που είναι απλήρωτοι οι παίχτες. Να ρίξεις ευθύνες στη διοίκηση; Ναι εκεί να ρίξεις! Στον πρόεδρο; Εκεί ακριβώς! Εκεί ξεκινάει το πρόβλημα και εκεί τελειώνει…
Ο ίδιος ο Πηλαδακης το έχει καταφέρει όλο αυτό τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι φετινό το πρόβλημα. Δε μας ενδιαφέρει πότε ξεκίνησαν τα λάθη και οι λάθος επιλογές. Μας νοιάζει ότι συνεχίζονται και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχιστούν για πολύ ακόμα…
Βρέθηκα λοιπόν στην Κομοτηνή και είδα μια ομάδα ίδια με όλο το τοπίο των γύρο περιοχών. Γκρίζα, βροχερή και μελαγχολική. Ενώ σε κάποια σημεία έδειξε ότι ήθελε η ομάδα, δεν μπορούσε. Ενώ ήθελαν οι Μπάντοβιτς και Νταμπίζας από τον πάγκο, δεν μπορούσαν! Ήθελαν οι ηρωικοί 50 που βρέθηκαν στην εξέδρα αλλά τι άλλο να κάνουν; Τι άλλο να κάνει αυτός ο κόσμος που έκανε τόσα χιλιόμετρα και βρέθηκε εκεί; Στην κερκίδα με φωνή μέσα στη βροχή κέρδισε για πλάκα τη μάχη της εξέδρας. Όαση ήταν ανάμεσα σε όσους φορούσαν τα βυσσινί στο γήπεδο της Κομοτηνής.
Από τη στιγμή που μπήκε το γκολ και μετά είδαμε σκυμμένα κεφάλια και τίποτα άλλο. Καμιά όρεξη για το οτιδήποτε… Μέχρι και αλλαγή στο 90(!) είδαμε από τον προπονητή της ΑΕΛ βάζοντας τον Γκονζάλες. Σήμερα θα απορεί και ο ίδιος για την κίνηση αυτή. Στη συνέντευξη τύπου είπε ότι η ΑΕΛ δικαιούταν το βαθμό της ισοπαλίας. ΟΧΙ! Δεν τον δικαιούταν! Ας έφαγε το γκολ στο 86’ της αναμέτρησης. Σύμφωνοι, όταν δέχεσαι γκολ στο τελευταίο 5λεπτο του αγώνα μπορείς να μιλήσει για ατυχία. Όχι όταν είσαι ΑΕΛ όμως. Αν το ματς πήγαινε τελικά στο 0-0 δεν θα αδικούταν από το σκορ ο Πανθρακικός;
Το μεγαλείο της ΑΕΛ φαίνεται παρόλο που η ομάδα έχει φτάσει στις 3 συνεχόμενες ήττες, παρόλο που βρίσκεται πολύ πίσω από την κορυφή της Β’ Εθνικής, παρόλο που δείχνει αυτή την εικόνα μέσα στο γήπεδο! Πως; Με την αναγνώριση των αντιπάλων στο όνομα και το μέγεθος της ΑΕΛ! Μετά τη λήξη βλέπαμε κόσμο να μας ρωτάει πράγματα για την ομάδα μας και μας ζήλευε… Είδανε το γήπεδό τους να έχει 500 άτομα σε ντέρμπι από τη στιγμή που στο AEL FC Arena τα 6 με 7 χιλιάρικα είναι στάνταρ. Ρώτησε ένας μεγάλος σε ηλικία φίλαθλος της Κομοτηνής έναν συνάδελφο από τη Λάρισα αν υπάρχει σύνδεσμος άλλης ομάδας στην πόλη μας. Την απάντηση την ήξερε… Ήθελε όμως να το ακούσουν όλοι όσοι ήταν εκείνη τη στιγμή μέσα στην αίθουσα. Ήθελε να «την πει» στον κόσμο της Κομοτηνής που δε στηρίζει την ομάδα του Πανθρακικού. Δυστυχώς για την ΑΕΛ, αυτή τη στιγμή το μόνο που της έχει μείνει είναι η αναγνώριση του μεγέθους της από τους αντιπάλους… Μέσα στο γήπεδο όλα είναι διαφορετικά. Γίνανε όλοι μεγάλοι και η ΑΕΛ συνεχίζει να μικραίνει…
Του Αλέξανδρου Νανούλη