Την απόφασή για διακοπή του πρωταθλήματος της Football League και Football League 2, πήρε η διοργανώτρια αρχή από της 13 Φεβρουαρίου. Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί και να σκεφτεί ένας φίλος της ΑΕΛ… «ρε δε το διακόπτανε και από αύριο;»… Καθόλου δε θα μας χαλούσε. Τόσο το καλύτερο! Αυτό που χρειάζεται τώρα η ομάδα είναι μια διακοπή για να μαζέψει τα κομμάτια της και να κάνει μια μίνι προετοιμασία. Όπως είπε και ο Μπάντοβιτς, η ομάδα πάσχει σε τακτική. Ας πάρει λοιπόν το χρόνο του και ο νέος προπονητής…
Μέχρι όμως να γίνει αυτήν η «μίνι προετοιμασία», η ΑΕΛ καλείτε να δώσει 4 αγώνες. Να ολοκληρώσει δηλαδή τον 1ο γύρο του πρωταθλήματος. Ταβάνι (έτσι όπως τα κατάφεραν) είναι οι 31 βαθμοί. Αρχής γινομένης από το παιχνίδι στην Καλλιθέα. Η θηλιά μοιάζει να είναι περασμένη στο λαιμό της ΑΕΛ. Όχι επειδή περάσανε πολλές αγωνιστικές και δεν προλαβαίνει το τρένο της ανόδου, αλλά επειδή έχει περαστεί αυτή η θηλιά με τις 3 συνεχόμενες ήττες της ομάδας και την ψυχολογία να έχει πάει πιο κάτω και από τη θερμοκρασία της Φλώρινας αυτή την ώρα που μιλάμε. Όσο δηλαδή είναι και η διαφορά από τον Πλατανιά(!). Στο -11 παρακαλώ…
Στο Ελ Πάσο λοιπόν το πρώτο από τα 4 παιχνίδια. Καθόλου εύκολο ματς, όπως είναι και όλα τα παιχνίδια που δίνει η ΑΕΛ στην πρωτεύουσα. Διαχρονικά δυσκολευόταν στην Αθήνα, πόσο μάλλον με τις τωρινές συνθήκες. Είναι και το δυσκολότερο από τα 4 παιχνίδια που απομένουν. Γιατί το λέμε αυτό; Με Θρασύβουλο μέσα, Αγροτικό Αστέρα έξω και Φωκικό μέσα είναι τα υπόλοιπα. Με ομάδες που βρίσκονται χαμηλά στη βαθμολογία. Αλλά και πάλι, με τη φετινή ΑΕΛ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Λες και όταν έπαιξε με τις άλλες ομάδες που είναι χαμηλά πήρε νίκες; Να σας θυμίσω; Ισοπαλίες με Ψαχνά, Βύζα και Εθνικό Αστέρα. Μόνο με το (διαλυμένο) Διαγόρα πήρε τη νίκη και αυτή με 1-0.
Δεν έχει και την έδρα σύμμαχο, να μπορείς να πεις τουλάχιστον ότι θα έχεις 3 εύκολους βαθμούς. Τίποτα. Πιο πολύ άγχος έχεις στα εντός παρά στα εκτός. Είναι και αυτό το Αρένα ρε παιδί μου καταραμένο! Συμπληρώσαμε 1 χρόνο εκεί και μετράμε μόλις 6 (!) νίκες. Τρεις πέρυσι και άλλες τόσες φέτος… Έχει κάνει να μοιάζουν τα παιχνίδια της ως ντέρμπι. Όλα! Τι ωραίες οι μέρες που πήγαινες στο Αλκαζάρ και αναρωτιόσουνα στα πόσα θα σταματήσει η ομάδα; Να δούμε πότε θα νιώσουμε το ίδιο σε αυτό το στολίδι…
Πάμε λοιπόν να δούμε τι θα γίνει και την Κυριακή στην Καλλιθέα. Αισιόδοξος πολύ δεν είμαι, αλλά ίσως είναι και καλύτερα έτσι. Όποτε θριαμβολογούσαμε πριν τους αγώνες για 3 και 4 τεμάχια άσπρη μέρα δεν είδαμε. Ταπεινά πήγαμε στη Βέροια και στα Γιαννιτσά, ταπεινά να πάμε και εκεί. Τη Δευτέρα να μιλάμε για αντεπίθεση που ξεκινά και όχι για οτιδήποτε άλλο. Οι νίκες είναι αυτές που κρύβουν κάτω από το χαλάκι τα όποια προβλήματα υπάρχουν άλλωστε…
Του Αλέξανδρου Νανούλη